Wereld autismedag 2021- midden in de thuisschool periode Corona

Vandaag is het de wereld autismedag. Een mooi moment om deze onzichtbare handicap voor het voetlicht te brengen. Dit jaar valt deze autismedag midden in de periode van (gedeeltelijke) thuisisolatie vanwege corona. Ik ben benieuwd hoe jullie deze periode ervaren. Veel mensen met autisme of andere prikkegevoeligheid zullen denk ik herkennen dat de 1,5 meter regel een hele fijne is.

Minder prikkels

Ik kwam een mooi bericht tegen in de Stentor. Hierin wordt beschreven hoe een school voor speciaal onderwijs het onderwijs heeft vorm gegeven. Het leren gaat gewoon door, alleen zitten de leerlingen allemaal thuis achter een computer. En degene die aan het woord komen geven aan dat het prima gaat. De schooltijden zijn duidelijk en redelijk hetzelfde als offline. Doordat een kind alleen naar het scherm hoeft te kijken vallen er heel veel andere prikkels weg.

En dat is iets wat ik hier thuis ook wel herken. En eerlijk gezegd merk ik het ook bij mijzelf, gevoelig voor prikkels maar zonder autisme. Door de thuisisolatie komt er maar weinig op je af. Het is elke dag heel duidelijk wat mijn aandacht nodig heeft. Als je op straat loopt, gebeurt er maar weinig. Hierdoor kun je je hoofd rustig houden.

Nu de school dicht is vallen er allemaal sociale gebeurtenissen af. Gezellige praatjes van juffen en meesters die normaal alleen ruimte innemen in je hoofd zonder dat ze nuttig zijn, die vallen weg. Geduw en gestoot in de gang bij de luizenzakken valt weg. Allerlei geluiden en beelden onderweg naar school vallen weg. Dat scheelt meer dan je misschien zou denken. Misschien goed om over na te denken op deze wereld autismedag.

Ik las op de Facebookpagina van de NVA het mooie gedichtje dat hiernaast staat. Het lijkt hetzelfde te zeggen. Door de afwezigheid van veel onduidelijkheid op straat ontstaat er meer veiligheid.

Veel Corona maatregelen hebben een gunstig effect op mensen met autisme of een andere prikkelgevoeligheid. De afstand van 1,5 meter is best wel prettig. Het knuffelverbod bij begroetingen willen we er hier best inhouden. Best fijn dat er minder kinderen in de speeltuin zijn en dat we met minder mensen naar de winkel gaan.

Mijn wereld opent zich
Nu de grenzen
Gesloten blijven
Gaat de wereld op slot
De mensen wegblijven
Van elkaar
Word ik een nieuw fenomeen gewaar
Voor mij gaat de wereld
Juist meer open
Zet rustig mijn stappen
Lijk in deze tijd
Mijn omgeving
Beter te snappen
Kan zonder angst, zonder zorgen
Naar buiten
Mezelf zijn bovendien
Minder prikkels
Geen verwachtingen
Daar vaar ik wel bij
Maakt mijn wereld
Een stukje groter
Sta in contact met mijn gevoel
Open mijn ogen
Zie de wereld om mij heen
Stil en verlaten
Waar ik me in bewegen kan
Geen leegte
Maar schoonheid is wat ik zie
Mijn binnenwereld rijk aan fantasie
Open ik het hart voor jou
Van binnen treed ik naar buiten
Verleg mijn grenzen
Bent welkom in mijn wereld
Maar ook hier geldt;
Begrip, respect,geduld en gepaste afstandIn mijn wereld
Staan wij zo in contact met elkaar
JvdK (c)

Problemen van anderen komen boven tafel

Dat het beter met de kinderen gaat zonder school neemt niet weg dat we ook tegen dingen aanlopen. Zo valt de onduidelijkheid van andere mensen nu nog meer op. Want als de juf of meester in de weektaak opschrijft dat ‘woorden oefenen’ gedaan moet worden binnen het online programma Basispoort zoeken we lang naar die opdracht. Tot we doorkrijgen dat de opdracht eigenlijk ‘oefenen woorden’ heet. (of andersom, vergeef me).

Als onderwijzers aankondigen dat opdracht 3 open staat op een bepaald tijdstip, is het lastig als dat toch niet het geval is. Als de docent klassikaal opdrachten zou nalopen, maar het blijkt een gezelligheidsmoment te worden, dan valt dat ook even tegen. Maar door de afwezigheid van zoveel andere prikkels nemen we deze hobbel gewoon.

Structuur

Kinderen moeten wel in de structuur blijven, dat is het eerste wat we hoorden toen de scholen dichtgingen. De gezinnen met autisme zijn meestal al aardig gestructureerd. Vaste bedtijden en eettijden zijn al lang ingeburgerd. Net als een overzicht van wat we gaan eten op een klein planbord.

Juist doordat ze zich overdag op school niet staande hoeven te houden kunnen ze nu heel veel flexibiliteit aan. Dit laat zien dat de structuur er inderdaad voor de veiligheid is, zoals ik ook in dit blogje schreef. Hoe langer de kinderen thuis zijn, hoe soepeler ze worden in hun geest merken we.
De structuur is in de gezinnen met autisme, hoogbegaafdheid of ADHD niet zo’n probleem waarschijnlijk. Wel komt nu meer de behoefte aan eigen tijd voor de ouders naar voren. Je bent constant bezig met vooruitdenken en mogelijke problemen uit de weg te ruimen. Maar wanneer krijg je dan tijd om zelf weer op te laden. Of wanneer heb jij tijd om rustig even te werken en je hersens op je eigen manier te laten werken.

Handigheidjes

Laat je kind lekker spelen tijdens de momenten dat leerlingen online moeten zijn. Zet de camera gewoon uit en eventueel ook het geluid. Aan het gezicht van de juf kan je wel zien wanneer het interessant wordt. Op dat moment haal je je kind erbij.
Als de juf of meester aangeeft dat jullie drie kwartier beschikbaar moeten zijn omdat ze je dan kan bellen, vraag je om een concrete afspraak. Andersom zou de juf dit ook niet prettig vinden toch? Ook zij weet graag waar ze aan toe is.
Chatten met de juf is heel gezellig. Als je kind er geen zin in heeft doe je het lekker zelf. Niemand die het doorheeft.
Huiswerk maken doe je met de flow van je kind mee. Niet op de momenten dat school dit aanraadt.
Af en toe meld je ze af voor de online momenten. Want, normaal zou je kind misschien ook al zijn thuisgebleven. Jullie hoeven dan allemaal even helemaal niets.
Vertel je werkgever wanneer je beschikbaar bent en wanneer je liever niet gestoord wordt omdat je met de kinderen bezig bent. Misschien betekent het dat je juist op school moet gaan vertellen wanneer de kinderen kunnen werken omdat je op andere momenten met je eigen werk bezig bent. Samenwerken komt nog steeds van twee kanten en sommige dingen kunnen gewoon niet.