Het verzuim van leerlingen is een signaal waar we iets mee moeten. Want leerlingen spijbelen niet voor niets. Daarom ben ik blij dat er op steeds meer scholen steeds meer aandacht voor komt. Mijn ervaring is dat er altijd een reden is om te spijbelen, een goede reden. Het spijbelen stoppen, dat begint met praten met een spijbelaar. Het valt mij op dat er veel hoogbegaafde leerlingen spijbelen.
Praten met een spijbelaar op school levert veel op
Het gesprek met een leerling die regelmatig absent is levert vreselijk veel op. Schatten aan informatie over de leerlingen maar ook over je school. De spijbelende leerling is in mijn ogen de meest zelfstandig denkende leerling die er te vinden is binnen (oke, buiten) je school. Eens een rijtje doen van de zaken die ik in een paar jaar tijd ben tegengekomen? Niet schrikken, want jongeren zijn bloedeerlijk.
- Surinaamse jongen blijkt een jonge mantelzorger te zijn voor moeder en oma.
- Meisje werkt tot ’s avonds laat om broertje eten te kunnen geven.
- Jongen heeft bijna geen tijd voor zijn huiswerk omdat hij kilometers moet fietsen iedere dag.
- Docent is cynisch en gemeen naar de leerling, zijn lessen worden daarom gemeden.
- Docenten bereiden hun lessen niet goed voor waardoor ze vooral vragen beantwoorden en geen nieuwe stof aanbieden. Leerling blijft weg.
- Jongen blijkt al weken niet te slapen ’s nachts omdat zijn ouders vreselijke ruzie maken
- Meisje zei: de docent vindt de lessen ook geen bal aan, waarom zou ik dan komen?
- Jongen met autisme had gehoord: als jij je huiswerk niet maakt mag je weg blijven.
Dit rijtje kwam ik tussen 2003 en 2011 tegen toen ik zorgcoördinator was. Maar het rijtje kan ik ondertussen wel aanvullen. Deze spijbelaars hadden goede redenen om afwezig te zijn uiteindelijk. Deze leerlingen verdienen geen straf maar eerherstel. Coaching, begeleiding om het hoofd boven water te houden. Hen moet niet een nieuwe last opgelegd worden maar een last afgenomen worden.
Praten voor die ‘aha-erlebnis’.
Praten met een spijbelaar op school doe je voor de ‘aha-erlebnis’. Niet in de eerste plaats voor jezelf, maar wel voor de verzuimleerling. De leerling die ik pas sprak had ineens zo’n erlebnis. Ze kwam er ineens achter dat ze er nooit bij stil gestaan had dat ze voor zichzelf naar school ging. Ze dacht dat het moest! Ze dacht dat ze ging voor de docent die anders boos moet worden. Ze dacht dat ze naar school ging omdat haar ouders dat wilden. “O, ik ga voor mijzelf naar school”! Ja dus!
Je gaat niet naar school om gemopper naar je hoofd te krijgen. Je gaat naar school om les te krijgen, jezelf te ontwikkelingen zodat je vorm kan geven aan die droom van je. Dat toekomstverlangen waar je aan werken wilt.
Door te praten met de spijbelaar help je hem zijn Selfie te maken. Hoe zie je er uit, wat kan je, wat wil je, waar wil je naar toe? En hoe kijken anderen naar je denk je? En vind je dat prettig of wil je dat het anders wordt? Wat moet dan anders? Stel dat er een nieuwe jij gemaakt wordt, teken dan eens zijn Selfie?
dit blog is in een andere vorm eerder gepubliceerd op LinkedIn en mijn oude website.
