Een aantal jaar geleden was ik op het symposium Buitengewoon Gelovig van Choochem. Ondanks dat ik er wat tegenop had gezien, was het toch een goede samenkomst. Choochem is de landelijke vereniging voor hoogbegaafde christenen en hun kinderen.
Ik vond het bijzonder om te zien hoe mensen die elkaar niet kennen direct in gesprek raken over hele persoonlijke, gevoelige en pijnlijke dingen. De hoogbegaafdheid in het gezin of in je eigen genen schept duidelijk een band.
Het symposium was al in 2018. En het is dan ook al drie jaar geleden dat ik de originele versie van dit blog schreef. De belangrijkste alinea staat hieronder. Daarna kun je door naar de originele en complete versie van het blog.
Zijn Hoogbegaafden in de kerk bedreigend?
Hoogbegaafde gelovigen stellen graag vragen. Niet omdat ze betweterig zijn maar omdat ze de wereld om hen heen graag begrijpen en mooier maken. Tijdens het symposium merkte ik ook bij mijn gesprekspartners dat ze tegen muren aanlopen: een kerk is een plek van veiligheid en van zekerheden. En dat willen de broeders en zusters ook zou houden. Het stellen van vragen wordt niet zo op prijs gesteld. En als je dat wel doet geven ervaren kerkgangers wollige antwoorden vanuit oude zekerheden, paradigma’s of automatische religieuze reflexen.
Omdat hoogbegaafden in de kerk graag meedenken en ook de goede antwoorden willen geven, willen ze eerst duidelijk hebben waar de vraag precies over gaat. Ze stellen vragen waardoor kerkmensen zich aangevallen voelen. Want naar hun idee hebben ze een goed antwoord gegeven. Lees in dit verband ook het blog ‘botsingen door zijnskenmerken hoogbegaafdheid‘.
Snel denkende en analytische mensen herkennen ook snel de framing die bewust of onbewust wordt gebruikt. Een bijbelgedeelte wordt bijvoorbeeld in stukken geknipt zodat het de boodschap beter ondersteund.
Lees de rest van dit blog op mijn andere website.
Photo by Priscilla Du Preez on Unsplash
